شرکت در آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هشتم - درس 3-همه چیز در دست تو

مصراع «آتشِ دوزخ نسوزد بنده را بی‌حجّتی» طبق تعالیم اسلامی، . . .

مفهوم صحیحی دارد و می‌توان از آن برداشت کرد که انسان‌ها تعیین‌کننده‌ی نوع عاقبت خود در آخرت هستند.

مفهوم صحیحی دارد و در تأیید مصراع «لاف پنهانی مزن بی‌علم هر جا بیهُده» سروده شده است.

مفهوم نادرستی دارد، چرا که انسان‌ها تعیین‌کننده‌ی نوع عاقبت خود در آخرت هستند.

مفهوم نادرستی دارد و در تأیید مصراع «مر زمین و آسمان را نیست چون تو خالقی» سروده شده است.

کدام ابیات با حکایت زیر هم‌معناست؟

«در بهشت فرشتگانی را دیدم که با خشت‌هایی از طلا و نقره قصری می‌ساختند. آن‌ها گاهی دست از کار می‌کشیدند و بعد از مدتی دوباره شروع به ساختن می‌کردند. از آنان پرسیدم: چرا ناگهان دست از کار می‌کشید؟ گفتند: وقتی مصالح ساختمانی ما تمام می‌شود، دیگر نمی‌توانیم کار کنیم. پس منتظر می‌شویم تا دوباره برای ما مصالحی بفرستند. پرسیدم: مصالح کار شما چیست؟ گفتند: هنگامی که مؤمنی در دنیا می‌گوید: «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الّا الله و الله اکبر» این کلمات او در این جهان تبدیل به خشت‌های طلا و نقره می‌شود و ما برای او با این خشت‌ها قصر می‌سازیم و هرگاه گفتن این کلمات را قطع کند، مصالح ما نیز تمام می‌شود.»

هر چه کنی کشت همان بدروی / کار بد و نیک چو کوه و صداست

نار خندان باغ را خندان کند / صحبت مردانت از مردان کند

گر هزاران دام باشد هر قدم / چون تو با مایی نباشد هیچ غم

ای هست‌کن اساس هستی / کوته ز درت درازدستی

کدام بیت با حکایت زیر هم‌مفهوم است؟

«در بهشت فرشتگانی را دیدم که با خشت‌هایی از طلا و نقره قصری می‌ساختند. آن‌ها گاهی دست از کار می‌کشیدند و بعد از مدتی دوباره شروع به ساختن می‌کردند. از آنان پرسیدم: «چرا ناگهان دست از کار می‌کشیدند؟» گفتند: «وقتی مصالح ساختمانی ما تمام می‌شود دیگر نمی‌توانیم کار کنیم. پس منتظر می‌شویم تا دوباره برای ما مصالحی بفرستند.» پرسیدم: «مصالح کار شما چیست؟» گفتند: «هنگامی که مؤمنی در دنیا می‌گوید: «سبحان‌اللّٰه و الحمداللّٰه و لا اله الاّ اللّٰه» این کلمات او در این جهان تبدیل به خشت‌های طلا و نقره می‌شود و ما برای او با این خشت‌ها قصر می‌سازیم و هرگاه گفتن این کلمات را قطع کند، مصالح ما نیز تمام می‌شود.»»

جهان و هرچه در او هست با نعیم (نعمت) بهشت / نه نعمتی است که بازآورد فقیر از دوست

بگذرانم ز صراط و برهانم ز عذابت / در بهشت آرم و بر خوانِ (سفرهٔ) نعیمت بنشانم

بهشت گرچه پر آسایش است و ناز و نعیم / جز آن متاع (کالا) نیابی که خود فرستادی

زاهد (پرهیزکار) ز انتظار نعیم بهشت ماند / عابد نماز را به تکلّف دراز کرد