شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 56

دو

سه 

چهار

پنج

چون گشت زمین ز جور گردون (-U--U-UU-UU-U)

مكن کاری که بر پا سنگت آید (U---U--‌---‌-)

همانا که در فارس انشای من (U--U--U--U-)

که شنیدی که در این بزم کسی خوش بنشست (U-UU---U---U---)

حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد/ این همه نقش در آیینۀ اوهام افتاد

آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی/ کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد

دردا که از آن آهوی مشکین سیه‌چشم/ چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد

بس تجربه کردیم در این دیر مکافات/ با دُردکشان هر که درافتاد برافتاد

سروران را بی‌سبب می‌کرد حبس/ گردنان را بی‌خطر سر می‌برید

-U - - - U - - - U - /- U - - - U - - - U -

تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی / صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

U- - -U- - -UU- -U /- - -U- - -U- - - U- - -U- - -

بده تا بگویم به آواز نی/ که جمشید کی بود و کاووس کی

U - - U - - U / - -U - - UU - U - -

بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط/ ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند

U- - U U - U - U/-U - U- - - U - - U - U- - - -

ای آن که غمگنی و سزاواری← _ _U U_ U _ U _ _ _

تقدیر که بر کشتنت آزرم نداشت←_ _ UU _ _ UU_ _ _ _ 

بت خود را بشکن خوار و ذلیل← UU_ _ UU _ _ UU_

دانه چو طفلی‌ست در آغوش خاک←_U_ _ UU _ _ UU _