شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 2871

گفت: علم من قرآن است و حدیث و گفتار مشایخ و او بدین‌ها معتقد نیست و نمی‌شنود مرا به شنیدن کفر او چه حاجت؟ (دوری از بحث کردن با کافر)

ملک گفت: این نکته غریب گفتی ولیکن محال عقل است و خلاف نقل که تو را فضل و بلاغت امروز از چنگ عقوبت من رهایی دهد. (کاربرد سجع و مراعات‌نظیر)

من او را از فضلای عصر می‌دانم و یگانه روزگار، باشد که معاندان در حقّ وی خوضی کرده‌اند پس این سخن در سمع قبول من نیاید. (حذف فعل به قرینه)

تو را با وجود چنین منکری که ظاهر شد سبیل خلاص صورت نبندد. این بگفت و موکّلان عقوبت در وی آویختند. (استفاده اندک از واژه‌های عربی)

عقل گوید شش جهت حدست برون راه نیست/ عشق گوید راه هست و رفتهام من بارها

چو ابرو را چنین کردی چه صورتهای چین کردی/ مرا بی عقل و دین کردی بر آن نقش و بر آن حورا

وگر عقل است آن پُر فن چرا عقلی بود دشمن/ که مکر عقل بد در تن کند بنیاد صورت را

عنقا که یابد دام کس در پیش آن عنقا مگس/ ای عنکبوت عقل بس تا کی تنی این تار را

بدانگه که لوح آفرید و قلم/ بزد بر همه بودنی ها رقم

سرشک من که ز طوفان نوح دست برد/ ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست/ چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

تا عشق تو درنوشت لوحم/ مانند قلم به سر دوانم