شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - علوم و فنون ادبی 2 | آزمون شماره 7422

در این دوران به دلیل بی‌اعتقادی برخی از ایلخانان مغول و بی‌تعصبی برخی دیگر نسبت به مذاهب رایج، فرصتی پدید آمد تا صاحبان مذاهب مختلف عقاید خود را ابراز کنند.

قلمرو بالندگی زبان و فرهنگ فارسی عرصه وسیعی یافت به‌طوری‌که از شبه قاره هند تا آسیای صغیر، بسیاری به این زبان سخن می‌گفتند.

از بین رفتن دربارهای ادب‌‌دوست ایرانی‌تبار، از رونق افتادن غزل‌سرایی را در پی داشت و زبان شعر جز در سروده‌های شاعران شاخص، مانند خواجو و حافظ، به سستی گرایید.

عراق عجم و مهم‌تر از آن شهر شیراز همچنان در حکم مرکز ادبی این عصر به شمار می‌رفت.

 ای دل، صبور باش و مخور غم که عاقبت / این شام، صبح گردد و این شب، سحر شود

چو گوش چرخ و زمین و ستاره در کف توست / کجا روند همان‌جا که گفته‌ای که بیا

 تا گل روی تو دیدم همه گل‌ها خارند / تا تو را یار گرفتم، همه خلق اغیارند

 هر چه نتوانیم با خود برد از این عبرت‌سرا / هست تا فرصت، برون از خانه می‌ریزیم ما