شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 9: کویر | آزمون شماره 455

حاصل عمر تو، افسوس شد و حرمان / عیب خود را مکن ای دوست ز خود پنهان

وقت ضایع نکند هیچ هنرپیشه / جفت باطل نشود هیچ حقیقت‌دان

هیچ آگاه نیاسود در این ظلمت / هیچ دیوانه نشد بستهٔ این زندان

بوستان بود وجود تو گهِ خلقت / تخم کردار بدش کرد چو شورستان

خط تو، چهره‌گشای بهار آینه است / تبسّمت گل جیب و کنار آینه است

ز اشتیاق تماشای خود چه خواهی کرد؟ / که آه غیرت من، پرده‌دار آینه است

هزار میکده خون جگر تلف کردیم / هنوز چهرهٔ ما، شرمسار آینه است

قسم به عشق که از فیض پاکدامنی است / که خلوت همه خوبان کنار آینه است

در میان آنان فقط من بودم که دو دل و سرگردان و سر در گریبان بودم. بیش از یک سال نتوانستم از مواحب خداداد و نعمت‌های طبیعت بهره مند شوم.

چرا در ایل مانده‌ای و عمر را به بطالت می‌گذرانی؟! باید عزیزان و کسانت را ترک گویی و به همان شهر بی‌مهر بازگردی و در دفتری یا اداره ای مهبوس و مدفون شوی تا ترغّی کنی.

در پایتخت به تکاپو افتادم و با دانشنامه رشته حقوق غضایی به سراغ دادگستری رفتم تا غازی شوم و درخت بیداد را از بیخ و بن براندازم.

هوا داغ بود. شب‌ها از گرما خوابم نمی‌برد. حیات و بهارخواب نداشتم. اتاقم در وسط شهر بود. وسایل تحویه به تهران نرسیده بود.