شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 4: سبک‌شناسی قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 1324

گرایش به قالب‌های کم‌کاربرد یا نوین به‌تدریج زمینه را برای ظهور شعر نو فراهم کرد. 

از نظر موسیقی و عروض نیز گروه سنت‌گرا بسیار پایبند به سنت‌های ادبی بودند و شعر را وسیله‌ای برای بیان مقصود می‌دانستند. 

شاعران این دوره گاه با تأثیرپذیری از اوضاع اجتماع، نوآوری‌هایی در عرصه تخیل پدید آوردند. نمونۀ این تخیلات را در پاره‌ای از اشعار میرزادۀ عشقی می‌توان دید.

شاعرانی که به زبان مردم کوچه و بازار شعر می‌گفتند، به قالب‌هایی مثل مستزاد و چهارپاره رغبت بیشتری داشتند.

گفت بیفایده است چون و چرا/ حکم قانون ندارد استثنا 

مگذار این وطن ز دست شود/ وين نژاد قدیم پست شود

در محیط طوفانزای ماهرانه در جنگ است/ ناخدای استبداد با خدای آزادی 

 نعمت دنیا و دنیا نزد حق بیگانه است/ هیچ عاقل مهر ورزد با چنین بیگانهای؟

مملکت را جور و استبداد ویران می‌کند / جور در هرجا که ره جوید چو ایران می‌کند

آن دم به خون دیده نشستیم تا کمر / کان سنگدل ببست کمر را به خون ما

مستقل نیست دو کس در سر یک رأی ولی / سر هر برزن و کو صحبت از استقلال است

کسی مالک جان و ناموس نیست / ندانند فریادرس را که کیست