شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 18630

واج‌آرایی صرفاً تکرار یک مصوّت در سخن است.

واژه‌آرایی از مصادیق تکرار است.

واج‌آرایی از نمونه‌های بدیع معنوی به شمار می‌رود.

تکرار واج و واژه در سخن عادی، همواره دلنشین و دلپسند است.

تو ندانی نتوان نقش تو بستن به گمان/ زآن‌که در حوصله وهم و گمان این همه نیست

عاشق صادق دیدار من آنگه باش/ که به دنیا و به عقبی نبود پروایت

نامۀ تعزیت دختر رز بنویسید/ تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند

هر گل نو که شد چمن آرای/ ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

واج آرایی - تشبیه - تضاد

تشبیه - تشخیص- واژه آرایی             

 حس آمیزی - واج آرایی - تضاد

کنایه - حسن تعلیل - واژه آرایی

در دهن لاله باد، ریخته و بیخته / بیخته مشک سیاه ریخته درّ ثمین (ثمین: گرانبها)

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست / لیک کس را دید جان دستور نیست

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی / از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

گوهر از گفتار بارم، زر ناب از روی زرد / گنج‌ها دارم به کنج عزلت از این کیمیا

مرا گفتی: که از پیر خرد پرسم علاج خود / خرد منع من از عشق تو فرماید چه فرمایی (واژه‌آرایی، تشخیص)

مراد ما نجویی ورنه رندان هوس‌جو را / بهار شادی‌انگیزی حریف باده پیمایی (واج‌آرایی، تضاد)

من آزرده‌دل را کس گره از کار نگشاید / مگر ای اشک غم امشب تو از دل عقده بگشایی (واج‌آرایی، کنایه)

گویند اصل آدمی خاک است و خاکی می‌شود / کی خاک گردد آن کسی کو خاک این درگاه شد (تلمیح، واژه‌آرایی)