شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 16: کباب غاز | آزمون شماره 3172

مرا چو چین سر زلف تو به دام آورد / نظر به دانه‌ی خال بتان چین چه کنم

به روز حشر گرَم بی تو در بهشت آرند / چه جای حور بود جنت برین چه کنم

گشاده ابروی مشکین تو کمان ستم / گشاد بر دل من ناوک از کمین چه کنم

من از هوای تو ای سرو راستین چه کنم / من از جفای تو ای جان نازنین چه کنم

کبّاده: وسیله‌ای کمانی شکل در زورخانه/ خفیه :مخفیگاه/ جول: پوشش/ ارحام: مجازاً خویشان

محظور :حضور داشتن /بذله :بخشش /جبهه :میدان /محظوظ: بهره‌ور

سراسر :هال/ خرخره: گلو و حلقوم /درزی: خیاط/ کُتل :پشته و تپه

مضغ: جویدن/ شخیص :بزرگ و ارجمند/ کلک :آتشدانی از فلز یا سفال/بحبوحه: میان و وسط

گفتم چه خوش از کار جهان؟ گفت غم عشق / گفتم چه بود حاصل آن؟ گفت ندامت

دلا من قدر وصل او ندانستم تو می‌دانی / کنون دانستم و سودی نمی‌دارد پشیمانی

آهوی وحشی ا‌ست دل ، ز دیده میفکن / صید چو رفت از نظر، چه سود ندامت؟

امروز که در دست تو ام مرحمتی کن / فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت؟

امّید تو بیرون برد از دل همه امّیدی / سودای تو خالی کرد از سر همه سودایی

هر کس به تمنّایی رفتند به صحرایی / ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

ای باده‌فروش من , سرمایه‌ی جوش من / از توست خروش من, من نایم و تو نایی

یا چشم نمی‌بیند یا راه نمی‌داند / هر کاو به وجودِ خود دارد ز تو پروایی