شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 10761

بمیر ای دوست پیش از مرگ اگر می زندگی خواهی / که ادریس از چنین مردن بهشتی گشت پیش از ما (وعظ و حکمت)

چند رنجانی نگارا این دل مشتاق را / یا سلامت خود مسلم نیست مر عشاق را (تغزل)

 به طاعتخانه شد خسرو کمر بست / نیایش کرد یزدان را و بنشست (طنز)

فردوس اعلا روی تو حکم تجلی کوی تو / ای در خم گیسوی تو جان‌ها همه جانان طلب (مدح)

ناصرخسرو که اندوهی گرفت / رفت و منزل در سر کوهی گرفت

تا دل خاقانی است از تو همی نگذرد / بو که درآرد به مهر آن دل کین توز را

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی / هرگز نگویی انوری، روزی وفادارم تو را

جواب آن غزل مولوی است این صائب / ز عمر یکشبه کم گیر و زنده‌دار، مخسب

هر که از شعاع عقل عزیزی بهره‌مند شد و استماع سخن ناصحان را شعار ساخت اقبال او چون سایه چاه پایدار باشد، نه چون نور ماه در محاق.

از اندیشه ناصواب درگذر و همّت بر اکتساب ثواب مقصور گردان، که راه مخوف است و رفیقان ناموافق و رحلت نزدیک و هنگام حرکت نامعلوم.

ای بیننده نمازها و ای پذیرنده نیازها، عذرهای ما بپذیر که تو غنّی و ما فقیر. عیب‌های ما مگیر که تو قویّ و ما حقیر.

ناخوبی موقع آن سعی در مروت و دیانت بر من پوشیده نَبُد و استیلای حرص و حسد مرا بر آن مُحرض آمد.

تشبیه _‌کنایه _‌ استعاره

مجاز _ استعاره _ سجع

کنایه _ تشخیص _ استعاره

استعاره _ تشخیص _ ایهام