شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 14468

متکلم را تا کسی عیب نگیرد سخنش اصلاح نپذیرد

الهی اگر کاسنی تلخ است از بوستان است و اگر عبدالله مجرم است از دوستان است

بزرگی به عقل است نه به سال

مگذار ما را به که و مه

متوازن-مطرف-متوازن-متوازی

متوازی-مطرف-متوازی-مطرف

مطرف-مطرف-متوازی-متوازی

مطرف-متوازن-متوازی-متوازی

رحم آوردن بر بدان ستم است بر نیکان، عفو کردن از ظالمان جور است بر درویشان.

هر آن سِرّی که در سر داری با دوست در میان منه. چه دانی که وقتی دشمن گردد.

هر که دشمن کوچک را حقیر می‌دارد، بدان ماند که آتش اندک را مُهمَل می‌گذارد.

هر که در حال ِتوانایی نکویی نکند، در وقت ِناتوانی سختی بیند.

ماه، نورِ چهره خویش بر آفاق عالم گسترده بود و صحن زمین را به جمال چرخ‌آرای خویش مزیّن گردانیده. (مطرف)

فلان را کرم بی‌شمار است و هنر بی‌حساب. (متوازن)

و ملوک را آن نیز این همت باشد که پروردگار خود را کار فرمایند و اعتماد بر ابنای دولت خویش مقصور دارند. (مطرّف)

ساخته و پرداخته دیگران در دامن مراد او افکنند و مفاتیح امور در آستین تدبیر او نهند. (متوازی)

چون برف را به روی لطیف تو نسبتی است/ ای جان عاشقان، منم از عاشقان برف

معنی هر قد و خدم سایه لطف احدم/ کعبه هر نیک و بدم دایه باغ و چمنم

ای آفرین بر روی شه کز وی خجل شد روی مه/ کوران به دیده گفته خه بشنوده لطفش گوش کر

آرام گیر و کم خروش آخر به خون ما مکوش/ در خون دل ما را مجوش ای بی وفا ای پاسبان