شرکت در آزمون آنلاین فارسی نهم - درس 7 - پرتو امید

1-

در کدام بیت مفرد و جمع یک واژه، با هم وجود دارد؟

غوّاص اگر اندیشه کند کام نهنگ / هرگز نکند دُرّ گران‌مایه به چنگ

این سخن، پروین! نه از روی هواست / هر کجا نور است ز انوار خداست

عزیز مصر به رغمِ برادران غیور / ز قعر چاه برآمد به اوج ماه رسید

همای اوج سعادت به دام ما افتد / اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

2-

در کدام بیت، معنی واژه‌ای نادرست است؟

ای دل غم‌دیده، حالت به شود، دل بد مکن / وین سر شوریده، بازآید به سامان غم مخور (غم‌دیده: ناراحت و غمگین) (شوریده: آشفته)

در بیان گر به شوق کعبه، خواهی زد قدم / سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان، غم مخور (شوق: میل) (مغیلان: نوعی گیاه خواردار)

گر چه منزل، بس خطرناک است و مقصد، بس بعید / هیچ راهی نیست کان را نیست پایان، غم مخور (مقصد: هدف) (بعید: وحشتناک)

حافظا! در کنج فقر و خلوتِ شب‌های تار / تا بوَد وِردَت دعا و درس قرآن، غم مخور (کنج: زاویه، گوشه) (ورد: ذکر و دعای زیر لب)

3- مفهوم بیت زیر در کدام گزینه دیده نمی‌شود؟ «دور گردون، گر دو روزی بر مراد ما نرفت دائماً یکسان نباشد حال دوران، غم مخور»

صبر کن، حافظ، به سختی روز و شب عاقبت، روزی بیابی کام را

پس از تحمّل سختی، امیدِ وصلْ مراست که صبح از شب و تریاک هم زمار آید (تریاک: پادزهر)

سخت شد دردم از شکیبایی وز تنم دور شد توانایی (بر اثر: به دنبال)

صبر و ظفر، هر دو دوستان قدیم‌اند بر اثر صبر، نوبت ظفر آید

4-

نوع «را» در مصراع «چون تو را نوح است کشتیبان، ز توفان، غم مخور» همانند «را» در کدام گزینه است؟

گفتم که نوع لعلت، ما را به آرزو کشت / گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

یاد باد آن‌‌که سر کوی توام منزل بود / دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

گر در طلبت رنجی ما را برسد، شاید / چون عشق حرم باشد، سهل است بیابان‌ها

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست / یا شب و روز به‌جز فکر توام کاری هست

5-

دو بیت آمده در تمام گزینه‌ها، با یک‌دیگر قرابت مفهومی ندارند، مگر .............

کنون نیک و بدت یکسان شد این‌جا / همه دشواریت آسان شد این‌جا

عشق با دشوار ورزیدن خوش است / چون خلیل از شعله، گل چیدن خوش است

گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید / هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد / یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند

غلام همّت رندان و پاک‌بازانم / که از محبّتِ با دوست، دشمن خویش‌اند

دشمن دانا که غم جان بود / بهتر از آن دوست که نادان بود

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند / چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

در بیابان طلب گرچه ز هر سوی خطر است / می‌رود حافظِ بی‌دل به تولّای تو خوش

شرکت در آزمون آنلاین فارسی نهم - درس 7 - پرتو امید | آزمون شماره 11051