شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 11: آن شب عزیز | آزمون شماره 647

صدای مهیب توپخانه، صدای کودکانه اما خشکی کلاش را در خود حضم می کرد.

معبر تمام شد و وارد محوطه پیشروی خاکریزهای دشمن شدیم.

بچه ها آخرین رمغ هایشان را در آخرین فشنگ هایشان می ریختند.

بچه ها هم که انگار از دست آن زلّه شده بودند، تکبیر گفتند.

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب / مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند (متمم)

آب حیوانش ز منقار بلاغت می‌چکد / زاغ کلک من به نام ایزد چه عالی مشرب است (مضاف‌الیه)

محبوسم و طالع است منحوسم / غمخوارم و اختر است خون‌خوارم(متمم)

اگر ز آهنی چرخ بگدازدت / چو گشتی کهن نیز ننوازدت (مفعول)

یک کربلا شکوه به چشمت نهفته است / ای روضهٔ مجسم گودال قتلگاه

لبریز زندگی است نفس‌های آخرت / آورده مرگ گرم به آغوش تو پناه

شاهد نیاز نیست که در محضر آورند / در دادگاه عشق رگ گردنت گواه

آه این سر بریدهٔ ماه است در پگاه / یا نه! سر بریده خورشید شامگاه

 خاک رهی گزیده‌ام تا چه براید آسمان / جَیب مهی گرفته‌ام، تا چه کند ستاره‌ام

وصال یار به ما بس که نقض پیمان کرد / به عهد بعد رسانیم عهد قربا را

تا نیفکنده سرت کوزه‌گر دهر به خاک / رخت در پای خم انداز و می افکن به سبوی

دل چاشنی گرفت از آن خنده‌های شور / آری نمک لذیذ نماید کباب را