شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 21256

راهم شراب لعل زد ای میر عاشقان / خون مرا به چاه زنخدان یار بخش

ز تاب آتش سودای عشقش / بسان دیگ دایم می‌زنم جوش

جویبار ملک را آب روان شمشیر توست / تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن

یک عمر پریشانی دلبسته به مویی است / تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

بر دیده من خندی کاین‌جا ز چه می‌گرید / گریند بر آن دیده کاین‌جا نشود گریان

ولیکن تو بستان که صاحب خرد / از ارزان‌فروشان به رغبت خرد

من چو مویی و ز من تا به اجل یک سر موی / بر سر موی ز من دور چرایید همه؟

خاقانی و درد نهان، خون دل از ناخن روان / وز ناخن غم هر زمان، مجروح رخسار آمده

بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت / گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

ای آسمان چو دور ندیمانش دیده‌ای / در دور خویش شکل مدوّر گرفته‌ای

عشق، شوری در نهاد ما نهاد / جان ما در بوته سودا نهاد

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد / من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد

تو خود به جوشن و برگستوان نه محتاجی / که روز معرکه بر خود زره کنی مو را (تشبیه، تضاد)

این آن غزل که «فیضی» شیرین‌کلام گفت / در دیده‌ام خلیده و در دل نشسته‌ای (حس‌آمیزی، واج‌آرایی)

دارم آن سر که سر اندر قدمت اندازم / وین خیالی است که اندر سر بسیاران است (کنایه، واژه‌آرایی)

بیا بر طور دل جانا که تا واقف شوی زانجا / ز حال موسی عمران و کوه طور و میقاتش (واج‌آرایی، تلمیح)