شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 6997

با آن همه بیداد او وین عهد بی‌بنیاد او / در سینه دارم یاد او یا بر زبانم می‌رود

هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی / مگر آن وقت که شادی‌خور و غمخوار تو باشم

کیست آن کِش سر پیوند تو در خاطر نیست / یا نظر با تو ندارد مگرش ناظر نیست

جهانی در پی‌ات مفتون به جای آب گریان خون / عجب می‌دارم از هامون که چون دریا نمی‌باشد

ای که زلف سیهت بر گل روی آشفته است / ز آتش روی تو آب گل سوری رفته است

دل گم گشته که بر خاک درت می‌جستم / گوییا زلف تو دارد که بسی آشفته است

احتیاجت به چمن نیست که بر سرو قدت / گل دمیدست و همه ساله بهار اشکفته است

چون توانم که ز کویت به ملامت بروم / کآب چشم آمده و دامن من بگرفته است