شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8210

کار پاکان را قیاس از خود مگیر/ گرچه باشد در نبشتن شیر و شیر

نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آید/ وگر صد نامه بنویسم حکایت بیش از آن آید

که روی است آنکه دیدارش ببرد از من شکیبایی/ گواهی می‌دهد صورت بر اخلاقش به زیبایی

جایی که سرو بوستان با پای چوبین می چمد/ ما نیز در رقص آوریم آن سرو سیم اندام را

دانه چو طفلی است در آغوش خاک / روز و شب این طفل به نشو و نماست

چو در مردم آرام و قوّت ندید / خود آسوده بودن مروّت ندید

یک حکایت سرگذشتم پیش آن جان بازگویی / گرچه از درد فراقم هست بسیاری شکایت

به پایان آمد این دفتر حکایت هم‌چنان باقی / به صد دفتر نشاید گفت حسب‌الحال مشتاقی

عشق دردانه است و من غواص و دریا میکده / سر فرو بردم در این‌جا تا کجا سر برکنم

چنین دور از خویش و بیگانه گشتم / که افتاد با تو مرا آشنایی

ای باد بامدادی خوش می‌روی به شادی / پیوند روح کردی پیغام دوست دادی

گر از ابر بینم همی باد و نم / ندانم که نرگس چرا شد دژم

ور پایبندی همچو من فریاد می‌خوان از نفس

به نام خداوند ناهید و مهر

نبایستی نمود این روی و دیگر باز بنهفتن

که هرکس با دلارامی سری دارند و سودایی

منزلگاه، اقاقی‌ها، گسترده

رامشگران، ارغوانی، شهامت

درخشنده، گنجِ نهان، مشتری

اعتنا، رنگرزان، آزاده