شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8210

کار پاکان را قیاس از خود مگیر/ گرچه باشد در نبشتن شیر و شیر

نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آید/ وگر صد نامه بنویسم حکایت بیش از آن آید

که روی است آنکه دیدارش ببرد از من شکیبایی/ گواهی می‌دهد صورت بر اخلاقش به زیبایی

جایی که سرو بوستان با پای چوبین می چمد/ ما نیز در رقص آوریم آن سرو سیم اندام را

دانه چو طفلی است در آغوش خاک / روز و شب این طفل به نشو و نماست

چو در مردم آرام و قوّت ندید / خود آسوده بودن مروّت ندید

یک حکایت سرگذشتم پیش آن جان بازگویی / گرچه از درد فراقم هست بسیاری شکایت

به پایان آمد این دفتر حکایت هم‌چنان باقی / به صد دفتر نشاید گفت حسب‌الحال مشتاقی

عشق دردانه است و من غواص و دریا میکده / سر فرو بردم در این‌جا تا کجا سر برکنم

چنین دور از خویش و بیگانه گشتم / که افتاد با تو مرا آشنایی

ای باد بامدادی خوش می‌روی به شادی / پیوند روح کردی پیغام دوست دادی

گر از ابر بینم همی باد و نم / ندانم که نرگس چرا شد دژم

اعتنا، رنگرزان، آزاده

درخشنده، گنجِ نهان، مشتری

رامشگران، ارغوانی، شهامت

منزلگاه، اقاقی‌ها، گسترده

ور پایبندی همچو من فریاد می‌خوان از نفس

به نام خداوند ناهید و مهر

نبایستی نمود این روی و دیگر باز بنهفتن

که هرکس با دلارامی سری دارند و سودایی