شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هشتم: سفر به بصره | آزمون شماره 14089

گرد لعل تو همی گردد شکر /نی طمع دارد از آن لب ها شکر 

دل گرفتۀ من همچو ابر بارانی / گشایشی مگر از گریۀ شبانه گرفت

چون کوه نشستم من با تاب و تب پنهان / صد زلزله برخیزد آن گاه که برخیزم

مادر ای آفتاب هستی بخش / زیر پایت بهشت جاوید است

بیندیش از آن طفلک بی پدر/ وز آه دل دردمندش، حذر
 

مشک از چین و شکر از اهواز/ پشمک از یزد و باده از شیراز
 

تو هم ای شاخ بری آر که خوش تر شد/ ز دو صد سرو یکی شاخک بارآور
 

این هوا اندر کمین باشد چو بیند بی رفیق/ مرد را تنها بگوید هین! که مردک غافل است