شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 11088

دل می‌رود ز دستم صاحبدلان خد ارا / دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا 

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم / که عشق از پردۀ عصمت برون آرد زلیخا را 

عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است / عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما 

بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر / زانکه زد بر دیده آبی روی رخشان شما 

هرکس به تماشایی رفتند به صحرایی / ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

از صحبت من با تو، برخاست بسی فتنه/ دیوانه چو بنشیند، با مست بود غوغا

عجب از وفای جانان که عنایتی نفرمود / نه به نامه پیامی نه به خامه سلامی 

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی / دل بی تو به تنگ آمد وقت است که باز آیی

مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن 

مستفعل مفعولن مستفعل مفعولن

مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن

مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن 

الف ـ ب

ب ـ ج

د ـ‌ هـ

ج ـ د

ای پادشه خوبان، داد از غم تنهایی / دل بی‌تو به جان آمد، وقت است که بازآیی (تکرار پایه‌های آوایی مفعولُ _‌ مفاعیلن)

مطرب خوش‌نوا بگو، تازه به تازه نو به نو / باده دلگشا بجو، تازه به تازه نو به نو (تکرار پایه‌های آوایی مفتعلن _ فاعلن)

در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن / من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود (تکرار پایه ‌آوایی مستفعلن)

ای صاحب کرامت، شکرانه سلامت / روزی تفقّدی کن درویش بینوا را (تکرار پایه‌های آوایی مفعولُ _ فاعلاتن)