شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 3266

باز در دام بلا افتاده‌ام/ باز در چنگ عنا افتاده‌ام

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور/ پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

حبیب من همه زخمم بیا و مرهم شو/ طبیب من همه دردم بیا و درمان باش

با شمع روی خوبان پروانه‌ای چه سنجد؟/ با تاب موی جانان دیوانه ای چه سنجد

ای خالقی که راهنمایی و ای قادری که خدایی را سزایی، جان ما را صفای خود ده و دل ما را هوای خود ده.

شیخ را پرسیدند: صوفی‌ای چیست؟ گفت: آنچه در سر داری بنهی، آنچه در کف داری بدهی، آنچه بر تو آید بجهی.

بندگان من، مرا پرستید و مرا خوانید و مرا دانید، که آفریدگار منم، کردگار نامدار، بنده‌نواز آمرزگار منم.

آفتاب رخسارش آتش در سایه چاه زد و سایه زلفش دود از خرمن ماه برآورد.

مرگ بر بالین و جانان غافل است / جان بدین سختی سپردن مشکل است

مایه قهر است و لطف ناوک دلدوز او / پایة کفر است و دین جوشن شب‌پوش او

دامنم را چون تهی دیدی ز گل خاری منه / دلبرم را چون بری دیدی ز من خوارم مدار

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت / چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت