شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 5942

توبه بر لب، سبحه بر کف، دل پر از شوق گناه / معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما

چرا نه مردم دانا چنان زید که به غم / چو سرش درد کند دشمنان دُژم گردند

هرچند که سر در سر دستان تو کردیم / با این همه دستان نتوان داد ز دستت

خلق را چون آفرید از لطف، خلاق جهان / داد گوش و چشم و لب، پا و سر و دست و زبان

چون صُراحی رخت در میخانه می‌باید کشید/ این که گردن می‌کشی پیمانه می‌باید کشید

سیلاب گرفت گرد ویرانۀ عمر/ آغاز پُری نهاد پیمانۀ عمر

صبر باید تا جگرخایی کنم/ درکشیدم زهر این پیمانه خوش

اندازۀ مستی نتوانیم نگه داشت/ زان باده خرابیم که پیمانه ندارد

چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب / سروش عالم غیبم چه مژده‌ها داده است

حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان / این نقش ماند از قلمت  یادگار عمر

صد جام بنوشیدم صدگونه بجوشیدم / صد کاسه بریزیدم صد کوزه دراشکستم

یزدان هزار عذر بخواهد ز روی تو / فردا که هیچ عذر نباشد گناه را