شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8846

در مُلک رضا زخم زبان سایه بید است / سرتاسر این بادیه یک خار ندارد

سیلاب قیامت به نظر موج سراب است / آن را که نظر واله رفتار تو باشد

از شراب لعل شد کان بدخشان سینه‌اش / چون سبو با دست خالی هرکه در میخانه شد (کان: معدن)

دلی خزینه گوهر شود که چون دریا / هزار مُهر ز گرداب بر دهن دارد

همچو چنگم سر تسلیم و ارادت در پیش/ تو به هر ضرب که خواهی بزن و بنوازم

از دیده گر سرشک چو باران چکد، رواست/ کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

چون شبنم اوفتاده بُدم پیش آفتاب/ مهرم به جان رسید و به عیوق برشدم

تیرگی ملک تنم رنجه کرد/ رنگم از آن روی بدین‌سان پرید

مَه چه باشد که به روی تو برابر کنمش                    یا ز رخسار تو گویم که به جایی ماند

نگویمت به تو می‌ماند از عزیزی عمر                که عمر اگر چه عزیز است هم نمی‌ماند

خواهم سر خود گوی‌صفت باخت ولیکن                 شرط است بدین سر که به چوگان تو باشد

تیر مژگان تو از جوشن جان می‌گذرد                   بر دل من مزن ای جان که تویی در دل من