شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 18491

رسید موسم آن کز طرب چو نرگس مست/ نهد به پای قدح هر که شش درم دارد (مجاز-تشبیه)

قطع امید کرده نخواهد نعیم دهر/ شاخ بریده را نظری بر بهار نیست (تلمیح-تشخیص)

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید/ که کند شکوه ز هجران لب شیرینی (مجاز-تلمیح)

بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد/ بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد (تشبیه-استعاره)

چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود/ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد (استعاره-کنایه)

ز سرو قد دلجویت مکن محروم چشمم را/بدین سرچشمه اش بنشان که خوش آبی روان دارد (تشبیه-جناس)

چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل/که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد (استعاره-تضاد)

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد/سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد (تناسب-تلمیح)

پیش از شناسایی لحن مناسب با حال و هوای محتوای اثر، خواندن اتفاق می‌افتد.

نخستین گام مؤثر در رویارویی با متن، خوانش دقیق آن است.

یکی از آسان‌ترین و کاربردی‌ترین شیوه‌ها این است که متن از سه دیدگاه زبان، ادبیات و فکر؛ یعنی در سه قلمرو بررسی شود.

لازم است تمام اثر یک‌باره و بی‌گسست خوانده شود تا درک ارتباط طولی و فهم محتوایی دچار اختلال نشود.

«را» نشانه فک اضافه است و «شد» فعل غیر اسنادی است. (قلمرو زبانی)

مرغ سحر، نماد عاشق خام و بیخبر از عشق است. (قلمرو فکری)

دو بیت به پاکبازی و بی‌ادعایی عاشق حقیقی و صبر و خاموشی تاکید دارد. (قلمرو فکری)

بیت اول سه جمله است. (قلمرو زبانی)