شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 910

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید / دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می کرد

دوش دیدم که ملائک در می خانه زدند / گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور / پدر را بازپرس آخر، کجا شد مهر فرزندی

صلای یوسف گل شد جهان گیر / زلیخای جوان شد عالم پیر

تو کز محنت دیگران بی‌غمی / نشاید که نامت نهند آدمی

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند / چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند

سرم سرگشته‌ی سودای عشق است / دلم آشفته‌ی غوغای عشق است

چو خود را به چشم حقارت بدید / صدف در کنارش به جان پرورید

به موج آویز و از ساحل بپرهیز / همه دریاست ما را آشیانه

وصل جانانت آرزوست حزین / برو از خود که یار می‌آید

قطره‌ی دانش که بخشیدی ز پیش / متصل گردان به دریاهای خویش

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک / فکر ویران شدن خانه‌ی صیاد کنید

تا زبرخاکی ای درخت تنومند / مگسل از این خاک و از  ریشه‌ی پیوند

تا دل هرزه‌گرد من رفت به چین زلف او / زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند

جامه‌ای کو نشود غرق به خون بهر وطن / بدر آن جامه که ننگ تن و کم از کفن است

کجا می‌توانی ز قلبم ربایی / تو عشق میان من و میهن من