شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 10: سبک‌شناسی دورۀ معاصر و انقلاب اسلامی | آزمون شماره 6070

گفتار و محاوره اقشار روشنفکر جامعه

مکتب های اسلامی و ادبی اروپا

گفتار و محاوره اقشار اجتماعی ایران

مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه ایران

به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود / چه شد که بر سر مهر آمدی، وفا کردی

گیهان به بحر جودش چون قطره‌ یم است / گردون به دشت جاهش چون حلقه کم است

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم / پاسخم گو به نگاهی که زبان من و تو است

بی‌زر کسی به کس ندهد هیزم و زغال / این آرزوست گر نگری، آن یکی امیدش

من از نهایت شب حرف می‌زنم / من از نهایت تاریکی / من از نهایت شب حرف می‌زنم / اگر به خانة من آمدی / برای من ای مهربان / چراغ بیاور (گرایش به سمبل و نماد)

مثل درخت در شب باران، به اعتراف / با من بگو، بگوی صمیمانه، هیچگاه / تنهایی برهنه و انبوه خویش را / یک نیم‌شب، صریح، سرودی به گوش باد؟ (کاربرد طبیعی آرایه‌های بیانی)

و یک بار هم در بیابان کاشان هوا ابر شد / و باران تندی گرفت / و سردم شد، آن وقت در پشت یک سنگ، / اجاق شقایق مرا گرم کرد (نو بودن تشبیه و استعاره)

خانه‌ام آتش گرفته است، آتشی بی‌رحم / هم‌چنان می‌سوزد این آتش، / نقشهایی را که من بستم به خون دل / بر سر و چشم در و دیوار، / در شب رسوای بی‌ساحل (بهره‌گیری از قالب سپید)