شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23433

دندانۀ هر قصری پندی دهدت نونو/ پند سر دندانه بشنو ز بن دندان

مبارزان جهان، قلب دشمنان شکنند/ تو را چه شد که همه قلب دوستان شکنی

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا/ تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

از خلاف‌آمد عادت بطلب کام که من/ کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می کنی دردم/تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

مبارزان جهان، قلب دشمنان شکنند/ تو را چه شد که همه قلب دوستان شکنی؟

همی سوخت باغ و همی خست روی/ همی ریخت اشک و همی کند موی

گر خیال دل من خواست که در پیش آیی/ خواهش این خس و خاشاک دمی معجزه کن

در این سرای بی‌کسی، کسی به در نمی‌زند/ به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی‌زند

دردم از یار است و درمان نیز هم/ دل فدای او شد و جان نیز هم

درد ما را نیست درمان الغیاث/ هجر ما را نیست پایان الغیاث

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/ با مردم بی‌درد ندانی که چه دردی است

خویش را پیشتر از مرگ خبر باید کرد / در حضر فکر سرانجام سفر باید کرد

سیر انجام در آیینه آغاز خوش است / دام را پیشتر از دانه نظر باید کرد

حرف تلخِ آن لب میگون به خاطر بار نیست / هست شیرین‌تر، بود چون باده گلفام تلخ

پند ناصح چند ریزد خار در پیراهنم؟ / خواب شیرین می‌شود از مرغ بی‌هنگام تلخ