شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - فارسی 1 | آزمون شماره 15647

مصلحت این است کز رویش نپوشم چشم شوق / کز جهان پوشید چشم مصلحت‌بین مرا

گیرم به خون دیده نویسم رساله را / کس را در آن حریم چه حد رسالت است؟

من ار محبوب خود را می‌پرستم، دم مزن واعظ / که از کفر محبّت اولیا جستند ایمان را

من و سودای غمت گر همه جان در خطر است / من و خاک قدمت گر همه خون در هدر است

الهی دوستدار از زبان خاموش است و گاه جان در سر دوستی کرد، که غرق‌شده آب نبیند.

ای رحمت تو دستگیر ما و ای کرم تو عذرپذیر ما، ای مجیب هر خواننده و ای قریب هر داننده.

الهی نظر خود بر ما مدام کن و ما را بر داشته خود نام کن و به وقت رفتن بر جان ما سلام کن.

کدام خرد صفت تو را برتابد، کدام شکر با نیکویی تو برابر آید، کدام بنده به عبادت تو رسد؟