شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 11: وزن در شعر نیمایی | آزمون شماره 459

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما / جوشی بنه در شور ما تا مِی شود انگور ما

عشق تو بر بود ز من مایة مایی و منی / خود نبود عشق تو را چاره ز بی‌خویشتنی

آن روز در جام شفق مُل کرد خورشید / بر خشک چوب نیزه‌ها گل کرد خورشید

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف / ور بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف

دست بشکسته‌ام / لاف همّت، در ملولی‌های این غربت نیارم مزد / چنگ بگسسته‌ام (فاعلاتن)

عالمی دایم از وی گریزد / با تو او را بُود سازگاری / مبتلایی نیابد به از تو (فاعلاتن فعلن)

بانگ خروس گوید / فریاد شوق بفکن / زندان واژه‌ها را دیوار و باره بشکن (مستفعلن فعولن)

همة روی زمین پیدا بود / باد در گردنة خیبر، بافه‌ای از خس تاریخ به خاور می‌راند (فعلاتن)