شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7700

در دشت با سرابم، در بحر یار آبم / چون موج در عذابم، از خوش‌ عنانی خویش

از بصیرت نیست گوهر را بدل کردن به خاک / آبروی خویش می‌ریزی برای نان چرا؟

ز فکر مرغ چمن نیست غنچه، فارغ‌بال / سری که بر سر زانوست، بی‌ خیالی نیست

خوردی دریغ من که اسیرم به دست چرخ / آری به دست دیو دریغ نگین خوری

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح                 صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

چشم گریان مرا حال بگفتم به طبیب                             گفت یک بار ببوس آن دهن خندان را

خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی        سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خون‌ریزت

می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار           این موهبت رسید ز میراث فطرتم