شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 16

پرده‌دار جاده کی گردد هجوم نقش پا / بخیه نتواند نهان‌کردن دهان زخم را

لاف منعم بشنو و تن زن که آب و رنگ جاه / عالمی را بلبل گل‌های قالی می‌کند

عالمی بی‌ زخم خار از بوی ما آسوده‌اند / در سفال عالم خاکی چو ریحانیم ما

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید / که کند شِکوه ز هجران لب شیرینی

شاه و گدا به دیدۀ دریادلان یکی است / پوشیده است پست و بلند زمین در آب

نیست جز دل‌های خونین مهربانی عشق را / روی آتش را که می‌شوید به‌جز اشک کباب

اینان مگر ز رحمت محض آفریده‌‌اند / کآرام جان و آن دل و نور دیده‌اند

عشق را با هر دلی نسبت به قدر جوهر است / قطره بر گل شبنم و در قعر دریا گوهر است

فکر شنبه تلخ دارد جمعۀ اطفال را /  عشرت امروز بی‌ اندیشۀ فردا خوش است

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت /  وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت

در کنار خانه، عمر ما به خون خوردن گذشت /  مادر بی‌مهر خون را شیر نتوانست کرد

دل ز بیداری شب زندۀ جاوید شود /  چشمۀ خضر نهان در ته دامان شب است 

تا دل دیوانه در زنجیر زلفت بسته‌ایم /  ای بسا عاقل که شد دیوانه زنجیر ما

گلدستۀ نزاکت حسنت که بسته است /  کز بار جلوه رنگ بهارت شکسته است 

عیار ربط الفت دیگر از یاران که می‌گیرد /  سر و گردن چو جام و شیشه است از هم جدا اینجا

خار خار آرزو در جان هرکس ریشه کرد /  زود چون خاشاک خواهد خرج آتشخانه شد 

کاربرد وجه وصفی

کاربرد جملات طولانی 

مطابقت صفت و موصوف به تقلید از عربی

کاربرد فعل با پیشوند