شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس چهاردهم : حمله ی حیدری | آزمون شماره 504

نهادند آوردگاهی چنان/ که کم دیده باشد زمین و زمان
 

ز بس گرد از آن رزمگه بردمید/ تن هر دو شد از نظر ناپدید
 

نخست آن سیه‌روز و برگشته‌بخت/ برافراخت بازو چو شاخ درخت
 

چو ننمود رخ شاهد آرزو/ به هم حمله کردند باز از دو سو 

خاموشی بلبلان عاشق / در موسم گل ندارد امکان
 

برآر یوسف جان را ز چاه تیره تن / تو نور چشم وجودی، در این غبار مخسب
 

سر الب‌ارسلان دیدی ز رفعت رفته بر گردون / به مرو آ تا کنون در گل ، تن الب‌ارسلان بینی
 

چون چشمه‌سار دامن الوند در بهار / مخلص ز وصل لاله‌عذاران زدیم جوش
 

یوسف آخر زمان آید به دوران غم مخور/ کلبۀ احزان شود روزی گلستان غم مخور
 

برافراخت پس دست خیبرگشا/ پی سر بریدن بیفشرد پا
 

غضنفر بزد تیغ بر گردنش/ درآورد از پای بی‌سر تنش
 

گر این نصیحت شاهانه بشنوی حافظ/ به شاهراه حقیقت گذر توانی کرد

رود ذره‌ای گر ز خاکت به باد/ به خون من آن ذره آغشته باد
 

منزلت بادا مبارک باده‌ات در جام باد/ کامران باشی به عالم تا ز عالم نام باد
 

تو را ای پسر پند من یاد باد/ به جز گفت مادر تو را باد باد
 

ملک جهان ز دولت تو بر نظام باد/ باد است لفظ «باد» که خود بر نظام تست