شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 817

یک

دو

چهار

سه

به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم/ ز دیوان هوا کارم چنان آمد که من خواهم

کیست که پیغام من به شهر شروان برد/ یک سخن از من بدان مرد سخندان برد

با دم طاووس کم زاغ گیر/ با دم بلبل طرف باغ گیر

ای قمر تابناک برج امامت/ وی گهر آبدار درج کرامت

در اصطلاح ادبی، یکسانی کلمات مصراعی با مصراع دیگر یا جمله‌ای با جمله دیگر از نظر وزن و حروف پایانی.

دو مصراع یا دو جمله که میان واژه‌های آنها دو به دو از نظر «وزن» و «حرف پایانی» کاملاً یکسانی باشد.

اگر در یک جمله دو واژه هم‌آوا به کار رود اما معنای متفاوت داشته باشد، ترصیع نام دارد.

موازنه‌ای که همۀ سجع‌های آن متوازی باشد.

هر که چون ماهی نباشد جوید او پایان آب/ هر که او ماهی بود کی فکرت پایان کند 

به بازاری گذر کردم که زر، نقشی است از خاکش/ به گلزاری قدم خوردم که گل عکسی است از خارش

ز رشک قامت او ناله خاست از دل سرو/ ز شرم عارض او هاله بست بر رخ ماه 

چشمۀ چشم من از سرو قدت یافته آب/ رشتۀ جان من از شمع رخت یافته تاب 

گر از سلطان طمع کردم خطا بود/ ور از دلبر وفا جُستم جفا کرد

زشت باید دید و انگارید خوب/ زهر باید خورد و انگارید قند

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

هم عقل دویده در رکابت/ هم شرع خزیده در پناهت