شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17987

بیکمالیهای انسان از سخن پیدا شود/ پسته‌ی بیمغز چون لب وا کند رسوا شود: تشخیص

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد/ من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد: جناس تام

خون شد دلم به یاد تو هر گه که در چمن/ بند قبای غنچه گل میگشاد باد: جناس ناقص

نرگس مست نوازشگر مردمدارش/خون عاشق به قدح گر بخورد، نوشش باد: تلمیح

از عصا در عهد پیری کم نشد گمراهی‌ام / پای دیگر بهر لغزیدن به دست آمد مرا

آن‌چه در ایام پیری کم شد از نور بصر / باعث افزونی نور بصیرت شد مرا

محنت پیری نمی‌بود این قدر ناخوشگوار / محو اگر می‌شد ز خاطر یاد برنایی مرا

در جوانی می‌گرفتم من که تیغ از دست کوه / عاقبت پیری گرفت از دست‌ گیرایی مرا

به چند حیله شبی در فراق، روز کنم؟ / و گر نبینمت آن روز هم به شب ماند (کاربرد تشبیه)

سست‌بازو به جهل می‌فکند / پنجه با مرد آهنینْ چنگال (حذف فعل به قرینه)

خط سبز و لب لعلت به چه ماننده کنی؟ / من بگویم به لب چشمه حیوان ماند (استفاده از تلمیح)

ای گل خندان نوشکفته نگه‌دار / خاطر بلبل که نوبهار نماند (کاربرد «که» در معنای «زیرا»)

از سیم به سر یکی کله‌‌خود / زآهن به میان یکی کمربند

با شیر سپهر بسته پیمان / با اختر سعد کرده پیوند

ای مشت زمین بر آسمان شو/ بر وی بنواز ضربتی چند

ای دیو سپید پای در بند / ای گنبد گیتی ای دماوند