شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 2489

مِی نوش و جهان بخش که از زلف کمندت / شد گردن بدخواه گرفتار سلاسل ( مجاز - تشبیه )

چند به ناز پرورم مهر بتان سنگدل / یاد پدر نمی‌کند این پسران ناخلف ( تلمیح - استعاره )

مرا رسد که بر آرم هزار ناله چو بلبل / که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل ( ایهام تناسب - تشخیص )

ای عزیزان اگر از مصر نمی‌آید باد / بوی پیراهن یوسف ز کجا می‌شنوم ( حس‌آمیزی - ایهام تناسب )

آخـر بــه آتــش اسـت سـر و کـار ظـلـم را  /  انـجــام کـار خـانـه زنـبــور مـی نـگـر
.

اثــر ظـلـم مـحــال اســت بــه ظــالـم نـرســد  /  ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد
 

ظـالـمـان را مهلـت از مـظـلـوم چـرخ افـزون دهد  /  بـیشـتـر از مـور اینـجـا مـار مـی مـانـد بـه جـا
 

گرچه مجمر از ستمکاری زد آتـش در سپـند  /  دود تــلـخـش انـتــقـام از دیـده مـجـمـر کـشـیـد