شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 3840

دست فشانم چو شجر چرخ‌زنان هم چو قمر / چرخ من از رنگ زمین پاک‌تر از چرخ سما

عارف گوینده بگو تا که دعای تو کنم / چون که خوش و مست شوم هر سحری وقت دعا

 از کف سلطان رسدم ساغر و سغراق قدم / چشمه خورشید بود جرعه او را چو گدا

 دلق من و خرقه من از تو دریغی نبود / وان که ز سلطان رسدم نیم مرا نیم تو را

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی            خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف          مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

 اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان          گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی

کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ               ای بسا عیش که با بخت خدا داده کنی

بده ساقی می باقی که در جنّت نخواهی یافت / کنار آب رکناباد و گلگشت مصلّی را

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است / به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم / که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند / جوانان سعادتمند پند پیر دانا را