شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 4407

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است / که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‌چین دارد 

چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی! / دل و جان فدای رویت، بنما عذار، ما را 

ز خامشی دهن غنچه پر ز زر شده است / سکوت جایزه دارد چرا نمی‌گیری؟

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم / خم می‌ دیدم، خون در دل و پا در گل بود 

چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهر مقصود / ندانستم که این دریا چه موج خون‌فشان دارد

چه آسان می‌نمود اوّل غم دریا به بوی سود / غلط کردم که این طوفان به صد گوهر نمی‌ارزد

ایمنی جستم ز ویرانی ندانستم که چرخ / گنج خواهد خواست جای باج از این ملک خراب

می‌رسانم شبنم خود را به خورشید بلند / تا به چند از لاله دندان بر جگر باشد مرا