شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 16387

زمین ز گریه ابر است چون بهشت نعیم/ هوا ز خنده برق است چون کُه سینا

کنار جوی پر از جامهای یاقوت است/ که شد به جوی درون رنگ آب چون صهبا

زمین به خوبی چون روی دلبر گلرخ/ هوا به خوشی چون طبع مردم دانا

شیدا شدهام چرا همی ننهی / زنجیر دو زلف بر من شیدا

گفت خاموش که در پسی مردن به که حاجت پیش کسی بردن. (ناکامی)

طریقتی است که تا اشتها غالب نشود نخورند و هنوز اشتها باقی بود که دست از طعام بدارند. (نفی شکم‌پرستی)

رنجوری را گفتند دلت چه خواهد؟ گفت: آن که دلم چیزی نخواهد. (وارستگی)

ظاهر حالش به نعمت دنیا آراسته و خسّت نفس در وی متمکّن. (خشک‌دستی)

استفاده از آرایه‌های تشخیص و تشبیه

استفاده از مترادفات توصیفات فراوان برای بیان بهتر زیبایی فصل بهار

استفاده از کلمات عربی اندک

برقرار کردن شبکة معنایی میان واژه‌های «نبات و درخت و شاخ و شکوفه»