شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 212

راه عشق تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بی درمان

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

درد عشق تو کسی درک نکرد/ حرف قلب تو کسی دوست نداشت

نقش خورنق است همه باغ و بوستان/ فرش ستبرق است همه دشت و کوهسار

تیره پیش فضایل تو نجوم/ خیره پیش شمایل تو شمال

ای منور به تو نجوم جمال/وی مقرر به تو رسوم کمال

ای ثنای تو سروران را ورد/ وی لقای تو اختران را فال

جسته سرمایه از صفت تایید/ بسته پیرایه از کفت افضال

ای زبان هم گنج بی‌پایان تویی/ ای زبان هم رنج بی‌درمان تویی

چرا مطرب نمی‌خواند سرودی؟/ چرا ساقی نمی‌گوید درودی؟

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

در اصطلاح ادبی، یکسانی کلمات مصراعی با مصراع دیگر یا جمله‌ای با جمله دیگر از نظر وزنی و حروف آخر.

دو بیت یا جمله که واژه‌های آنها از نظر «وزن» و «حرف پایانی» کاملاً یکسان باشند.

اگر در یک جمله دو واژه همآوا به کار رود اما معنای متفاوت داشته باشد، ترصیع نام دارد.

موازنه‌ای که همۀ سجع‌های آن متوازی باشد.

به نام کردگار هفت افلاک/ که پیدا کرد آدم از کفی خاک 

الهی فضل خود را یار ما کن/ ز رحمت یک نظر در کار ما کن 

سرّ عشقت کس تواند گفت؟ نی/ دُرّ وصفت کس تواند سُفت؟ نی 

زهی گویا ز تو کام و زبانم/ تویی هم آشکارا هم نهانم