شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس هفتم

1-

«أ لَیسَ الصّبرُ مفتاحَ الفَرَج؟» عیّن الأبعد للمفهوم:

چنانت دوست می دارم که گر روزی فراق افتد / تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست / چاره عشق احتمال شرط محبّت وفاست

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش / بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

بهر درد بینوایی صبر تسکین و بس / دست بر دل زن که دیگر دلق ما را پینه نیست

2-

عیّن الماضی بمعنی المضارع:

أنزَل اللّهُ من السماء مطراً فَأصبحَ الأرض به مُخضَرَّةً!

إنَّ اللّه کان علیماً بذات الصّدور فَراغبوا نیّاتکم!

اِزداد نفوذ اللّغة الفارِسیّة في العربیّة بواسطة التّجارة!

قد بیّنَ علماء العربیّة و الفارسیّة أبعاد تأثیر المفردات بینهما!

3- عیّن الفعل ماضیاً فی المعنی:

﴿علی الله فلْیتوکلِّ المؤمنون﴾

﴿ألَم یعلَموا أنّ الله یبسط الرّزق لمَن یشاء﴾

﴿لِمَ تقولون ما لا تفعلون﴾

لِنرجع إلی البیت سریعاً!

4- عیّن الخطأ:

﴿کانَ یَأمرُ أهلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاة﴾: اهلش را به نماز و زکات دعوت میکرد!

﴿و أَوفوا بِالعَهدِ إنّ العهدَ کانَ مَسئولا﴾: به عهد (خود) وفا کنید؛ قطعاً از وفای به عهد سؤال می‌شود!

﴿ فأصبحتُم بنعمته إخواناً ﴾: پس به نعمت آن، دوستان هم بودید!

﴿ لَقَد کانَ فی یوسُفَ و إخوتِهِ آیاتٌ لِلسّائِلینَ﴾: همانا در (داستان) یوسف و برادرانش نشانه‌هایی برای پرسشگران (جویندگان) است!

5- « تلتفت»:

مضارع - له حرف زائد (مصدره على وزن «افتعال») - معلوم / فعل و فاعل، و الجملة فعلیة ۴۲- «سُکان»:

مضارع - مزید ثلاثی بزیادة حرفین (مصدره: التفات) - مجهول / فعل و مع فاعله جملة فعلیة

فعل مضارع - للغائبة (للمفرد المؤنث الغائب) - له حرفان زائدان و حروفه الأصلیة «ل ت ف» / فعل و مع فاعله جملة فعلیة

فعل مضارع - للغائبة (للمفرد المؤنث الغائب) - مزید ثلاثی (مصدره على وزن أو من باب «افتعال») / فعل و فاعل، و الجملة فعلیة

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس هفتم | آزمون شماره 8253