شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 3

هر که چون ماهی نباشد جوید او پایان آب/ هر که او ماهی بود کی فکرت پایان کند 

به بازاری گذر کردم که زر، نقشی است از خاکش/ به گلزاری قدم خوردم که گل عکسی است از خارش

ز رشک قامت او ناله خاست از دل سرو/ ز شرم عارض او هاله بست بر رخ ماه 

چشمۀ چشم من از سرو قدت یافته آب/ رشتۀ جان من از شمع رخت یافته تاب 

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

غلام نرگس مست تو تاجدارانند/ خراب بادۀ لعل تو هوشیارانند

شد مزیّن به تو مقام و محل/ شد مبیّن به تو حرام و حلال

هر صبح سر ز گلشن سودا برآورم/ وز صور آه بر فلک آوا برآورم

صولت برد آرمیده بود و اوان دولت ورد رسیده.

توانگری به هنر است نه به مال؛ و بزرگی به عقل است نه به سال.

ارادت بیچون، یکی را از تخت شاهی فرود آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد.

دل به غیر او نبستیم و ره به غیر او نبردیم.

برگ بی برگی بود ما را نوال/ مرگ بی مرگی بود ما را حلال

بوستانی است صدر تو ز نعیم/ آسمانی است قدر تو ز جلال

دانه باشی مرغکانت برچنند/ غنچه باشی، کودکانت برکنند

نسخ کن این آیت ایام را/ مسخ کن این صورت اجرام را

کشیدم قلم بر سر نام خویش/ نهادم قدم بر سر کام خویش

بر قدم او قدمی می‌کشید/ بر قلم او رقمی می‌کشید

ای همۀ سلسله‌ام برخی آن طرّه و رخ/ وی همۀ طایفه‌ام بندۀ آن سینه و تن

برگ بی برگی بود ما را نوال/ مرگ بی مرگی بود ما را حلال