شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 6539

درد من

رنج او

سیل غم

بی‌دندان

قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی / زهر تویی قند تویی بیش میازار مرا

یوسف گم‌گشته بازآید به کنعان غم مخور / کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید / که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

تجلی سنگ را نومید نگذاشت / مترس از دورباش «لن ترانی»

عقل گوید شش جهت حدّ است و بیرون راه نیست

زلف برافشان و در آن حلقه ‌کش

لطیفانِ خوش چشم هستند لیک

ای بادهای خوش‌نفس عشّاق را فریاد رس

چه کنم با دل خودکام بلادوست که او / می‌رود بیشتر آنجا که بلا بی‌سپر است ($-UU/--UU/--UU/--UU$)

 به یاران جانی دمی خو برآور / که عیشی است خوش بزم یاران جانی ($-U/--U/--U/--U$)

حیف از بازو نیاید، دست بر سیمرغ زن / تیر بر گنجشک مشکن چشم تیرانداز را ($-U-/--U-/--U-/--U-$)

شمع جهان، دوش نَبُد نور تو در حلقه ما / راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا ($-UU-/-UU-/-UU-/-UU-$)

زمانی سرو را از پا فکندند

روزی برون آمد زِ شب، طالب فنا گشت از طلب

خونِ جانم گر بریزد او بُوَد صد خون بها

ای شه شطرنج فلک مات مرا برد تو را