شرکت در آزمون آنلاین فلسفه 2 - درس 10: دورۀ میانی | آزمون شماره 4216

موجودات این جهان ممکن‌الوجود بالذات هستند.

هر ممکن‌الوجود ذاتاً نیازمند واجب‌الوجود بالذات است.

واجب‌‌الوجود بالذات موجودی است که وجود، ذاتی او باشد.

موجودات این جهان در ذات خود نسبت به وجود و عدم مساوی اند.

مرتبه‌ای از هستی که مقصدش در ذات آن وجود دارد.

مرتبه‌ای از هستی که متمایز از انسان و صفاتش است.

کل عالم شامل واجب و ممکن که رو به مقصدی در حرکت است.

عالم به عنوان یک کل که خدا منشأ و مبدأ تحولات آن است.

برخی از صفات خداوند سبب پنهان شدن خودشان می‌شوند.

صفات و افعال خداوند سبب پنهان ماندن صفات و افعال دیگر او می‌شوند.

تنها در برخی از موارد می‌توان به صراحت از صفات خداوند سخن گفت.

نه به صراحت و نه به استعاره نمی‌توان از هیچ صفتی از صفات خداوند سخن گفت.