شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 17569

الف، ب

ب، پ

ت، ث

الف، ت

فراوانی ترکیبات نو

از میان رفتن لغات مهجور فارسی نسبت به سبک خراسانی

ورود لغات زبان ترکی و مغولی

سادگی و روانی متون

چون کیخسرو به ایران شد و خبر او بشنید، آن‌جا آمد. بدان حصار اندر نیارست شد. آتشگاه کرکوی، معبد جای گرشاسب بود و او را دعا مستجاب بود به روزگار او و مردمان هم به امید برکات آنجا همی‌شدندی.

به روزگار خسرو، اندر وقت بوذرجمهر،‌ رسولی آمد از روم. خسرو بنشست چنان‌که رسم ملوک عجم بود و رسول را بار داد. پیش رسول با وزیر گفت: «ای فلان، همه چیز تو دانی؟»

هنر چشمه زاینده است و دولت پاینده و اگر هنرمند از دولت بیفتد، غم نباشد که هنر در نفس خود دولت است؛ هر جا که رود قدر بیند و بر صدر نشیند و بی‌هنر لقمه چیند و سختی بیند.

فرّخی از سیستان بود طبعی به‌غایت نیکو داشت و شعر خوش گفتی و چنگ‌ تر زدی و خدمت دهقان کردی از دهاقین سیستان و این دهقان او را هر سال دویست کیل پنج منی غلّه دادی و صد درم سیم نوحی، او را تمام بودی.

گردون نقاب صبح به عمدا برافکند / راز دل زمانه به صحرا برافکند (کاربرد ردیف فعلی دشوار)

این قطعه کنم به مدح، تضمین / کاستاد منم، سخنوران را (رواج مفاخره)

تا به دست آورده‌اند از جام و می صبح و شفق / زیر پای ساقیان گنج روان افشانده‌اند (رواج لغات ترکی و مغولی)

توبه را طرّه‌وار سر ببرید / عقل را زلف‌وار تاب دهید (توجه بیش‌تر به آرایه‌های ادبی)