شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 6: آرایه‌های ادبی

1-

آرایه یا آرایه‌های مذکور در مقابل کدام دو بیت نادرست است؟

الف) کسی که نقش رخ و زلف توست در دل او / موحدی است که در سینه کفر و دین دارد (مجاز - لف و نشر)

ب) کشت عمل ما را هنگام درو آمد / داس مه نو بنگر در مزرع انسانی (مراعات نظیر - تلمیح)

پ) گر چو گردون از بد دوران دون سرگشته‌ای / آید این سرگشتگی روزی به پایان غم مخور (تضمین - مراعات نظیر)

ت) نیست پیش اهل دل دردی ز بی‌دردی بتر / چند تدبیر دوا؟ درد دلی حاصل کنید (تضاد - پارادوکس)

ث) دل غمگین مرا گرچه به تاراج ببرد / شادمانم که وطن در دل غمگین دارم (تناقض - تشبیه)

الف ـ ‌ث

ث ـ پ

پ ـ ب

ت ـ ب

2-

آرایه‌های مقابل همه ابیات درست است، به‌جز:

شربتی تلخ‌تر از زهر فراقت باید / تا کند لذّت وصل تو فراموش مرا (تشبیه، تضاد)

سعدی نگفتمت که به سرو بلند او / مشکل توان رسید به بالای پشت ما (تضاد، استعاره)

خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی / سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خونریزت (تشبیه، کنایه)

گر چه بی‌طاقتم چو مور ضعیف / می‌کنم نفس و می‌کشم بارت (جناس، تضاد)

3-

ترتیب ابیات زیر به لحاظ داشتن آرایه‌های (لف و نشر، مجاز، کنایه، تشبیه بلیغ، پارادوکس)، در کدام گزینه درست است؟

الـف) دامـن کـشـان گـذر نـنـمودی به خاک من تــا جـان نـازنـیـن نـنـمـودم فـدای تـو

ب) برق عشقت کفر و ایمان مرا یکسر بسوخت کز رخ و گیسو بلای کفر و ایمانم تویی

ج) دوش گـفتی ماجرای وصل و هجرانت به من هـم امـیـد لطف و هم بیم ستم دادی مرا

د) مـن از دو نـرگـس مـسـت تـو چـشم آن دارم کــه آگـه از نـگـه گـاه‌گـاه مـن بـاشـی

هــــ) رنــج عــشـقـت راحـت هـر دردمـنـدی زخــم تـیـغـت مـرهـم هر دل افـگـاری

ب، الف، ج، د، هــ

ب، د، هــ، الف، ج

ج، الف، د، ب، هــ

ج، د، هــ، ب، الف

4-

در کدام بیت آرایه‌های «تضاد - استعاره - تشبیه - کنایه» به کار رفته است؟

دست فلک کبود شد از گوشمال ما / شوخی ز سر بِهِشت دل خردسال ما

از سیلی خزان که ز رخ رنگ می‌برد / نگذاشت بادِ سرکشی از سر نهال ما

رحم کن ای آفتاب عشق بر ما ناقصان / کز رگ خامی به دوزخ راه‌ها داریم ما

هر چند درین باغ چو گل پاک دهانیم / از زخمِ زبان بوتهٔ خار است دل ما

5-

در همه‌ی گزینه‌ها آرایه‌ی «تناقض» و «اختیار زبانی بلند در نظر گرفتن مصوّت کوتاه» به کار رفته است، به‌جز .......

ز هر نیشی مرا سرچشمه‌ی نوشی است در طالع / نه از عجز است گر من تن به زخم نیشتر دادم

چون خرابی نیست معماری بنای جسم را / تا نفس داری ز تعمیر بدن غافل مشو

آن‌جاست آدمی که دلش سیر می‌کند / ما در میان خلق همان بر کرانه‌ایم

سپر تیر حوادث سپر انداختن است / آه اگر صبر نمی‌داد به دست این سپرم

شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 6: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 2515