شرکت در آزمون آنلاین جامعه‌شناسی 1 - درس دهم: تغییرات هویت اجتماعی | آزمون شماره 3490

در جوامع فئودالی غربی، ‌موقعیت اجتماعی افراد به رابطه آن‌ها با زمین بستگی داشت. برخی ارباب و گروهی رعیت بودند. در این جوامع، طبقه‌ای از مردم عادی هم وجود داشتند که نه اشراف بودند و نه رعیت؛ به همین دلیل از آن‌ها به طبقه‌ سوم یاد می‌شد.

این طبقه (طبقه سوم) که شامل صراف، بنا، کفاش و … بود، هویت منفی و پست داشت و از نظر قانونی و اجتماعی تنها در محدوده فواید و کارکردهایی که داشت از اهمیت و اعتبار برخوردار بود، یکی از نویسندگان می‌پرسد که در طبقه سوم چیست؟ و پاسخ می‌دهد: «چیزی نیست؛ اما می‌خواهد چیزی بشود.»

این طبقه (طبقه سوم)، همان طبقه متوسط بود که جهت کسب اعتبار برای خودش، به ارزیابی گروه‌های دیگر براساس مفید بودن یا نبودن آن‌ها پرداخت و با ارزیابی اشراف با معیار فایده‌مندی آن‌ها را بی‌اعتبار ساخت؛ زیرا خود را تولیدکننده و مفید و اشراف را مصرف‌کننده و سربار جامعه معرفی می‌کرد.

پذیرش این معیار توسط عموم مردم به پیدایش فرهنگ فایده‌گرایی منجر شد که همه انسان‌ها را صرفاً براساس همین ملاک ارزیابی می‌کرد. این روند به شکل‌گیری جوامعی انجامید که در آن‌ها وضعیت اقتصادی افراد، موقعیت اجتماعی آن‌ها را معین می‌کرد و سایر ویژگی‌های هویتی به آن وابسته می‌شد.