شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 555

ماجرای دل خون گشته نگویم با کس / زانکه جز تیغ غمت نیست کسی دمسازم

روزگارا طاق ایوان فلک در هم شکن / طاق ایوان گو ممان چون کسری عالم نماند 

از لب لعل توام کار به کام است امشب / دولتم بنده و اقبال غلام است امشب 

تا بدیدم حلقه ی زلف تو روز من شب است / تا ببوسیدم سر کوی تو جانم بر لب است

ز روی لطف و دلداری بیا سامان کارم کن / که خود را بی تو سامانی نمی بینم نمی بینم

من از خاک درت رفتم،متاعم را به غارت ده / گرانی بردم از کویت،رقیبان را بشارت ده

بازآی که بی روی تو ای شمع دل افروز / در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست

چه باشد گر به سوی ما قدم را رنجه فرمایی / به امیدی که چون باد بهار از در برون آیی

تو آن ذاتی که کردندت سجده / تویی از آفرینش عین زبده

همه سجده به ما کرده ملایک / که ادم زبدۀ کل ممالک

نبات عالم و حیوان و گوهر / سراسر ادمی را شد مسخّر

فنون هنر فکرتت را مسلّم / جهان سخن خامه ات را مسخّر

ب، ت، پ، الف

ت، پ، الف، ب

ب، ت، الف، پ

ت، ب، پ، الف

بر سر تربت ما چون گذری همت خواه/که زیارتگه رندان جهان خواهد شد

فردا شراب کوثر و حور از برای ماست/امروز نیز ساقی مه‌روی و جام می

گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن/که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد

مرا که ساغر چشم از غم تو پر خون است / چه جای ساقی و جام شراب گلگون است