شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 24051

یک عمر پشیمانی دل بسته به مویی است/تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

تا روانم هست، نامت بر زبان دارم روان/تا وجودم هست، خواهد بود نقشت در ضمیر

هر که گوید کلاغ چون باز است/نشنوندش که دیده‌ها باز است

طریقی فرا پیش گیر و رهی/همی رو، که از قید هستی رهی

پس هستی من ز هستی اوست/ تا هستم و هست دارمش دوست

من نخواهم شادی و عیش و طرب/ درد و سوز عشق خواهم روز و شب

اگر عمارت شدّاد شد بهشت برین/ ببین که بر چه طریقش بهشت شد شدّاد

ای جان جان جان جان ما نآمدیم از بهر نان/ بر جه گدارویی مکن در بزم سلطان، ساقیا!

تو ندانی نتوان نقش تو بستن به گمان/ زآن‌که در حوصله وهم و گمان این همه نیست

عاشق صادق دیدار من آنگه باش/ که به دنیا و به عقبی نبود پروایت

نامۀ تعزیت دختر رز بنویسید/ تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند

هر گل نو که شد چمن آرای/ ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست

رسم بدعهدی ایّام چو دید ابر بهار / گریه‌اش بر سمن و سنبل و نسرین آمد

 قناعت می‌کنم با درد چون درمان نمی‌یابم / تحمل می‌کنم با زخم چون مرهم نمی‌بینم

 مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر / که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد

 گردون، مرا زِ محنت هستی، رها نخواست / مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست

در دهن لاله باد، ریخته و بیخته / بیخته مشک سیاه ریخته درّ ثمین (ثمین: گرانبها)

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست / لیک کس را دید جان دستور نیست

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی / از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

گوهر از گفتار بارم، زر ناب از روی زرد / گنج‌ها دارم به کنج عزلت از این کیمیا