شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23594

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می کنی دردم/تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

مبارزان جهان، قلب دشمنان شکنند/ تو را چه شد که همه قلب دوستان شکنی؟

همی سوخت باغ و همی خست روی/ همی ریخت اشک و همی کند موی

گر خیال دل من خواست که در پیش آیی/ خواهش این خس و خاشاک دمی معجزه کن

نی حریف هر که از یاری برید / پرده‌هایش پرده‌های ما درید

مروّت گرچه نامی بی‌نشان است / نیازی عرضه کن بر نازنینی

بخور تا توانی به بازوی خویش / که سعی‌ات بود در ترازوی خویش

دلا معاش چنان کن ‌که گر بلغزد پای / فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

تو خود به جوشن و برگستوان نه محتاجی / که روز معرکه بر خود زره کنی مو را (تشبیه، تضاد)

این آن غزل که «فیضی» شیرین‌کلام گفت / در دیده‌ام خلیده و در دل نشسته‌ای (حس‌آمیزی، واج‌آرایی)

دارم آن سر که سر اندر قدمت اندازم / وین خیالی است که اندر سر بسیاران است (کنایه، واژه‌آرایی)

بیا بر طور دل جانا که تا واقف شوی زانجا / ز حال موسی عمران و کوه طور و میقاتش (واج‌آرایی، تلمیح)