شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 31

دو

سه

یک

چهار

من اشکم و او دیده، من آهم و او سینه / در پرده نمی‌مانم تا پردهدری دارم 

گر جان بدهد سنگ سیه، لعل نگردد /  با طینت اصلی چه کند؟ بدگهر افتاد 

به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد / فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت 

آتش است این بانگ نای و نیست باد / هر که این آتش ندارد نیست باد

آب و آتش به هم آمیخته‌ای از لب لعل / چشم بد دور که بس شعبدهباز آمده‌ای

خدا را ای رقیب امشب زمانی دیده بر هم نه / که من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارم 

ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل / سلسبیلت کرده جان و دل سبیل 

خواستم از لعل او دو بوسه و گفتم / تربیتی کن به آب لطف، خسی را 

سوی بوستانش فرستاده دریا / به دست صبا داده گردون مهارش 

گل امید من امشب شکفته در بر من / بیا و یک نفس ای چشم سرنوشت بخواب 

عارفی کو که کند فهم زبان سوسن / تا بپرسد که چرا رفت و چرا باز آمد؟

من آنم که در پای خوکان نریزم / مر این قیمتی دُر لفظ دری را 

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است / که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‌چین دارد 

چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی! / دل و جان فدای رویت، بنما عذار، ما را 

ز خامشی دهن غنچه پر ز زر شده است / سکوت جایزه دارد چرا نمی‌گیری؟

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم / خم می‌ دیدم، خون در دل و پا در گل بود