شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 3042

بساز با منِ رنجور ناتوان ای یار / ببخش بر من مسکین بینوا ای دوست

نمی‌رود که کمندش همی‌برد مشتاق / چه جای پند نصیحت‌کنان بیهده‌گوست

نه منظوری که با او می‌توان گفت / نه خصمی کز کمندش می‌توان رست

شراب خوردۀ معنی چو در سماع آید / چه جای جامه که بر خویشتن بدرَد پوست

روی اگر باز کند حلقه سیمین در گوش / همه گویند که این ماهی و آن پروینیست

سر مویی نظر آخر به کرم با ما کن / ای که در هر بن موییت دل مسکینیست

گر منش دوست ندارم همه کس دارد دوست / تا چه ویسی است که در هر طرفش رامینیست

جز به دیدار توام دیده نمی‌باشد باز / گویی از مهر تو با هرکه جهانم کینیست

 خیز و در کاسه زر آب طربناک انداز / پیش‌تر زان‌که شود کاسه سر، خاک‌انداز

 عاقبت منزل ما وادی خاموشان است / حالیا غلغله در گنبد افلاک انداز

 چشم آلوده نظر از رخ جانان دور است / بر رخ او نظر از آینه پاک انداز

 به سر سبز تو ای سرو که گر خاک شوم / ناز از سر بنه و سایه بر این خاک انداز