شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 11014

ترسم که برآرم نفسی از دل پر درد / و آیینه رخسار تو زنگار بگیرد

به جای سرو بلند ایستاده بر لب جوی / چرا نظر نکنی یار سرو بالا را؟

غنچه دیدم که از نسیم صبا / همچو من دست درگریبان داشت

ای چشم عقل خیره در اوصاف روی تو / چون مرغ شب که هیچ نبیند به روشنی

گر بدین پسته خندان به چمن بنشینی / غنچه از شاخ به صد آه و فغان برخیزد

تو در حسن، لیلای خرگه‌نشینی/ من از عشق مجنون صحرا نشینم

گر بوسه‌ای توان زد یاقوت آن دو لب را / یک عمر از این تمنّا خون در جگر توان زد

خاک سر راهت شدم ای لعبت چالاک/ برخیز پی جلوه که برداریم از خاک