شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 1: شکر نعمت | آزمون شماره 969

طريق عشق ز پروانه می توان آموخت / که سوخت جان عزیز و خموش رفت و گذاشت 

از نارسیدگی است که صوفی زند خروش / سیلاب چون به بحر رسد می شود خموش

بلبل سزد ز غیرت پروانه سوختن / رنگین به شعله نیست چرا بال و پر هنوز

چه قصه بود، ندانم دلا، فسانه ی عشق / که هر که گوش بر آن کرده از زبان افتاد

چرا توبۀ گرگ را مي‌پذيری/ چرا تحفۀ ديو را مي‌ستاني        ارمغان

غرض همين که چو فارغ شوی ز شغل و عمل/ تو را به فاضل و باقي دهند اجر و جزا         پاداش

ز ما اينجا همي کنجاره ماند/ چو روغن گر گرفت از ما عصاره          چکیده

بفرمود و ترتيب کردند خوان/ نشستند بر هر طرف همگنان           مجلس

بر آستان مرادت گشاده‌ام در چشم / که يک نظر فکنی خود فکندی از نظرم: مضاف‌الیه

يا رب هزار نور به جانش رسان به نقد / آن را که گويدم به دل پاک يک دعا: مضاف‌الیه

عاقبت همچو هلالی شدم افسانه‌ی دهر / آن‌که هر جا سخنش ورد زبان است منم: مضاف‌الیه

هر شبی پيش خيال تو بميرم چون شمع / تا کند زنده به بوی تو نسيم سحرم: مفعول

گدا چون کرم بیند و لطف و ناز/ نگردد ز دنبال بخشنده باز

بنده همان به که ز تقصیر خویش/ عذر به درگاه خدای آورد

چراغ یقینم فرا راه دار/ ز بد کردنم دست کوتاه دار

خداوندگارا نظر کن به جود/ که جرم آمد از بندگان در وجود